KWINTAS (SHORT STORY) - PART 5
“A’ salamat nga pala” pasasalamat ni Janine, “Kundi dahil sayo hindi
ko na siguro makikita ‘tong kwintas ko, napakahalaga kasi nito sa akin, kaya
maraming salamat sayo, ako nga pala si Janine” wika ni Janine, “walang anuman,
Joshua” sagot ni Joshua at nginitian naman si Janine at patuloy na nagbasa ng
isang aklat.
May ibang
nararamdaman si Janine kay Joshua, feeling niya ay ito na ‘yun, ang lalaking
hinahanap niya at magpapasaya sa kanya habang buhay, gusto niyang magpapansin
subalit hindi siya nito pinapansin o kahit nililingunan man lang.
Dumating na rin
ang professor, si Mr. Angeles, “good afternoon class” bati ng professor, “dahil
first day natin ngayon, wala pa tayong gagawin kundi magpakilala sa isa’t-isa,
teka, ang alam ko 35 kayo sa klase a? Bakit iilan lang kayo ngayon? Sige lahat
ng nandito, bibigyan ko ng plus 5 sa first quiz natin” dagdag ng professor.
Habang dinidiscuss ni Mr. Angeles ang grading system,
napansin ni Joshua na natutulog si Janine sa tabi, hindi naman niya masisi si
Janine dahil nakakaantok naman talaga dagdag pa na nakakaantok din ang oras kaya
minabuti nitong kalabitin si Janine at kausapin.
“Ay, pasensya
na, inaantok na kasi talaga ako” pagpapaliwanag ni Janine, “Okay lang, baka
kasi mahuli ka ni sir na natutulog, baka mayari ka” wika ni Joshua.
“Oo nga e’ pero
inaantok na talaga ako, hindi mo kasi ako kinakausap ‘e” wika ni Janine.
“Ay kasalanan ko
pala, sorry, nagbabasa kasi ako ng libro, gusto mong basahin?” Tanung ni Joshua
“Tungkol saan ba
‘yan?” wika ni Janine
“Tungkol ito sa
buhay ng isang magsasaka” sambit ni Joshua
“Magsasaka? Ano
naman mayroon sa magsasaka? Totoo, Malaki ang pasasalamat natin sa mga
magsasaka dahil kundi dahil sa kanila, hindi tayo makakakain ng bigas at gulay,
pero para sa akin, ang mga magsasaka, ipinapanganak na magsasaka, mamatay ding
magsasaka” wika ni Janine
Biglang
nanahimik si Joshua, at hindi na siya nagsalita pang muli, magsasaka ang
kanyang buong pamilya pero nasaktan siya sa mga sinabi ni Janine kaya naman
guston niyang patunayan na nagkakamali ang dalaga, hindi dapat minamaliit ang
mga magsasaka, dahil kung tutuusin, sila ang unang naghihirap upang makain
natin ang bigas at gulay at prutas subalit kakarampot lamang ang kinikita.
“Uy, may nasabi
ba akong masama?” tanung ni Janine, “bakit bigla kang nanahimik?” Dagdag pa
nito
“Wala naman, may
naisip lang ako” wika ni Joshua
Alam ni Joshua
na hindi naman sinasadya ni Janine na sabihin ang mga bagay na iyon dahil hindi
naman nito alam na magsasaka ito.
“Okay class
dismiss” wika ni Mr. Angeles
“Last class mo
na ba? Sabay ka na kaya samin palabas” alok ni Janine kay Joshua
“A’ hindi na,
may hihintayin pa ako, salamat na lang sa pag-alok” sagot ni Joshua
Agad naman
sinalubong ni Jamie si Janine sa pintuan, “’dun ka na ba laging uupo? Hindi
kasi ako sanay na hindi kita katabi sa upuan e’” wika ni Jamie, “Ang drama mo!
Mangongopya ka lang naman ‘e” sambit ni Janine.
“Grabe ka naman
sa akin” wika ni Jamie “Siya nga pala, samahan mo muna ako sa registrar,
aayusin ko lang ‘yung information ko ‘dun, mali raw yung nasa form 1-37 ko”
dagdag ni Jamie.
“Hi, pupunta ba
kayong registrar, puwede ba akong sumama?” tanung ni Jake, “Oo naman, sasama
lang naman ‘e, ano ba gagawin mo ‘dun?” tanung ni Jamie, “may aayusin lang ako”
sagot ni Jake
“Uuwi na pala
ako, tinawagan na ako ni Papa, may emergency daw, bye” paalam ni Janine sa
kaibigan.
“Ay, may
nakalimutan pala akong gagawin, bukas ko na lang aayusin ‘yung sa akin” paalam
ni Jake kay Jamie.
“Hala, iniwan
ako? Ako na nga lang” bulong ni Jamie sa sarili.
Sa pangalawang
meeting ng klase, mas marami ng estudyante, halos puno na rin ang buong silid
aralan at naroon na rin ang professor maliban sa dalawa, kay Joshua at kay
Julia, irregular students kasi ang dalawa kaya naman kung minsan ay nale-late
dahil sa pagitan ng oras sa dalawang magkasunod na klase.
Comments
Post a Comment